YARINDAN SONRAKİ REFERANDUMUN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ

Bilindiği gibi yarından sonraki gün; yani 16 Nisan’da Türkiye’de iktidarın MHP ile ortaklaşa dayattıkları referandum oylanacak.

“Dayattıkları” diyorum. Çünkü gerçekten bu anayasa değişikliği kendi partisi içinde iktidar krizi yaşayan Devlet Bahçeli’nin önerisi ve dış politikadaki yaşanan başarısız politikayla dış dünyada yalnızlaşan ülke içinde giderek büyüyen ekonomik sıkınıtlarla cebelleşen iktidarın bu öneriye ‘balıklama atlamasıyla’ Türkiye Halkına ‘iktidarın kendinin bile açıklamakta zorlandığı’ bir anayasa değişikliği dayatıldı. Adeta emir vaki yapıldı.

Bütün dünyada ülkelerin kendi içinde ortak mutabakatla çıkardığı; daha çok o ülkenin kuruluş felsefesini izah eden anayasalar bizde iktidar ve muhalefetten bir partinin kendi içinde yaşadıkları sıkıntıları ‘cambaza bak’ politikasıyla saptırmak için kullanılan bir araca dönüştürüldü.

Bunun için “dayatıldı” diyorum.

Tekrar açıklarsam ülkelerin uzun vadeli yol kılavuzu olarak ortaklaşa mutabakatla çıkarılan anayasa bizde iki partinin politik açmazından kurtuluş yolu olarak kullanılıyor. Bu nedenle bu anayasa değişikliği için “dayatıldı” ifadesini kullandım.

Öyle veya böyle Türkiye Halkı bu dayatılan anayasa değişikliği için 16 Nisan’da bir karar verecek.

Ya “anayasa iki partinin görüşü olarak ortaya atılan bir mutabakat metni değil toplumun ortaklaşa mutabakat metni; ülkenin uzun vadeli yol kılavuzudur. Öyle olmalıdır” deyip bu değişikliği elinin tersiyle itip “hayır” diyecek veya yaratılan bilgi kirliliğinde 'dayatılanın ne olduğunu bilmeden' bu anayasa değişikliğine “evet” diyecek.

Ne derse desin. Bence bu referandum aynı zamanda “Türkiye Halkının bütün toplumu ilgilendiren bir konuda ortak tavır nasıl alınır?” sorusuna cevap bulmak için; cevap vermek için farklılıkların bir araya gelebilmesi için ciddi bir deneyim olacaktır.

Yani bütün demokratik toplumlar için ciddi bir sorun olan “ortak demokratik hedefler için nasıl bir araya gelinir?” konusunda önemli bir deneyim; bu anlamda önemli bir kazanç olacaktır.

Yani Türkiye Halkı bir musibetten bir hayır çıkarabilme konusunda ciddi bir sınav verecektir.

Bence böyle bir deneyim ilk kez yaşanıyor.

1919 başlatılan kurtuluş savaşı süreci sonunda 1923 cumhuriyet kurulduktan sonra tek ayaklı demokrasi deneyimi 1946 da iki ayaklı; yani çok partili sürece girdiğinden bu yana ülkemizde demokrasi “kör topal” yaşanırken 1960 yılında başlayan askeri darbelerle demokrasinin önünün kesilmesiyle Türkiye Halkının 1920 yola çıktığı demokrasi yolculuğunun kökleşip çağdaş ülkelerdeki niteliği kazanması engellendi. Ortadoğu’nun doğal zenginliklerini sömüren emperyalizm Türkiye’de demokrasinin kökleşip Ortadoğu ülkelerine olumlu yönde örnek olmasını hiç istemedi ve bu isteksizliğini açıkça belirtmekten hiç geri kalmadı.

70 li yıllarda Avrupa’da yükselen demokrasi ve barış rüzgarının Türkiye’yi etkilememesi için özel çaba harcandı. O yıllarda atmışların demokrasi rüzgarından etkilenerek ortaya çıkan Türkiye gençliğinin devrimci önderleri bilerek taammüden katledildi.

Gelişen İşçi Sınıfının sendikal savaşımı da aynı süreçte emperyalizmin korkulu rüyası olunca 1980 yılında  “ABD nin başkanının ‘bizim çocuklar’ dediği” faşist askeri cunta marifetiyle gerçekleşen askeri darbeyle o güne kadar ‘kör topal olsa da’ ilerleyen demokratik süreç çok sert şekilde bastırıldı.

Kısacası Türkiye’de ‘kör topal da olsa’ ilerleyen demokratik süreç bir şekilde bastırılmış oldu.

Bütün yazdıklarımdan anlaşılacağı gibi Türkiye’de bir türlü kökleşemeyen demokrasi; demokratik hedeflere yönelik iş birliği hep kadük kaldı. Siyaset yapanlar kendi sınırları içinde kalma alışkanlığı kazandı.

Bu sırada ortaya çıkan bu anayasa değişikliği süreci gösterdi ki; özellikle demokrasi ve kişisel özgürlüklerin sağlanması ve korunması ancak bu konuda taraf olan herkesin ‘farklılıklarını bir kenara koyup’ birlikte olmasıyla olanaklı olacak.

Yani demokrasi hedefinde bir araya gelmek; kişisel özgürlükleri koruyup geliştirmek bütün siyasi etnik kimlik ve inanç farklılıklarıyla herkesin ortak sorunudur.

Bu anayasa değişikliğiyle demokrasinin ve kişisel hak ve özgürlüklerin hedeflenen tek adam ve partili cumhurbaşkanı sistemiyle ‘adeta’ tehdit ediliyor diye algılanması sonucu bütün farklılıklar bu anayasa değişikliği için “hayır” platformunda bir araya geldi.

Buradan bakınca “bir musibet bin nasihatten evladır” öz deyişinde olduğu gibi bu referandum sürecinde aydınlık geleceğimiz için “barış, demokrasi için bir araya gelinmesi, heslere nükleer enerjiye karşı ortak duruş, özgür sendikalaşmanın önündeki engellerin kaldırılması, inancını özgürce yaşama, inancı bahane edip kişisel yaşam özgürlüğünün tehdit edilmesi, aydınlık bir gelecek için eğitim vb.” toplumun bütün ferlerini ilgilendiren konularda bütün farlılıklara rağmen bir araya gelinmesi konusunda deneyim kazanacaktır.

Ben yarından sonraki referandumu bu açıdan değerlendirdim.

Sonuç olarak yazacağım referandum ‘ne sonuç verirse versin’ Türkiye aydınlık geleceği hayırlara vesile olacaktır.

Bunu ifade etmek istedim.